Karanlığın içinde
Bitmez bir çukurun bilinmeyenleriyle
Işığı görebiliyorum
Ama uzaklaşıyorum düştükçe...
Oturup ağlamak belki istediğim
Gözyaşlarımda boğulmak
Yalnız kalmak belki de
Çukurun dibine yaklaşarak...
Evet! Kapamalıyım gözlerimi
Açmalıyım ellerimi
Umudu beklemeli,
Başımı koyacak birini istemeliyim.
Bu dünyada eşi olmayan biri olmaktı belki sürekli yaptığım,
Hayatı da kelimeleri de kederden ibaret olmaktı
Çukurda düşmeyi kabullenip
Düşene kadar ağlamaktı...
