Dünya'nın En Sevdiğim Yeri

İşte buradayım aylar sonra yine,

Dünya'nın en sevdiğim yerinde

Ana kucağı gibidir ak bulutları

Sevgilinin yanağı gibi yumuşaktır

İşte oradayım aylar sonra yine

Ortası kalktığın bankın az önce

Çoktan kayboldun gözden sen

Bir iç çekip sigaramı yakarken

İşte buradayım aylar sonra yine

Dünya'nın en sevdiğim yerinde

Sandalyem o bankmış gibi halen

Yetmemiş bulutlar iyileşmeme

30.12.2020

TK2550

İstanbul - Dalaman

Kavuşana Kadar

Aşkın heyecanı kaçar

Aşkını biraz tanıyınca

Büzülür tüm duygular

Gittiği yere ulaşınca

Bir çift ayak vadiler aşar

Sevgilinin kapısına kadar

İşte o an biter tüm yollar

Aşk çünkü, kavuşana kadar

29.12.2020

Bomonti, İstanbul

Aşk Panayırı

Görülmemiş bir adayı keşfeder gibi havadan

Gezebilsem vücut kıvrımlarında aşkla dolu

Dokunsa dudaklarım en nazik yerlerine

Sen, hiç hissetmeden, okşarcasına

Tutsam bir gece elinden sımsıkı

Koşsak seninle Boğaz'a bakarak

Roma Parkı'ndan Tophane'ye doğru

Aşk Panayırı'na yetişen iki avare gibi

Baksam keşke gözlerine o an

Sen kaçırmadan onları yakalasam

Alsam kalbimin içine bir anda

Oradaki düşleri sana anlatsam

Tutsam bir gece elinden sımsıkı

Bir anlık da olsa sana kavuşsam

Ama sen hiç bırakmasan ellerimi

Aşk Panayırı'na gelen iki avare gibi

29.12.2020

Bomonti, İstanbul

Bilesin

Yürüdüğüm bu yollar, senin için

Koca bir hiç uğrunadır, bilesin

Uykusuz gecelerim, hayaletinle

Aslında birer rüyadır, bilesin

Her güldüğüm an, bakarak yüzüne

Aslında birer gözyaşıdır, bilesin

Düşen her yaş gözümden, senin için

Aslında birer vedâdır, bilesin

İtiraf edemesen de, yüzüme

Bomboştur kalbin, bilesin

Buzla kaplı, atılmış bir köşeye;

Böyle geçmez koca ömrün, bilesin.

29.12.2020

Bomonti, İstanbul

Perde

Bir akşam yemeği bana kalan

Ve elbet eskiyecek fotoğrafların

Boş izmaritlerdir bana kalan

Ve kadehler sana kaldırdığım

Koca bir delik arkanda bıraktığın

Diğerleri gibi ona da alışacağım

Kokun ve gözlerin bana bıraktığın

Şüphesiz onları da unutacağım

Sesin duyulacak elbet hatrımda

Eşlik edecek hüzünlü şarkılara

Gözlerin belirecek rüyalarımda

Ama yetmeyecek uyandırmaya

Bir perde çekeceğim ben de geçmişe

Senin o gün çektiğin gibi yüzüme

Birer oh çekeceğiz bir gün seninle

Lakin habersiz birbirimizden de

Boş bir sandalye bana kalan

Günün birinde oturduğun

Tuttuğun ellerim bana kalan

Koklasam da sen olmayan

23.12.2020

Bomonti, İstanbul

Bir Günebakan Gibi

Karanlıklar içindeyim

Yakan güneşin altında

Boynum bükük toprağa

Bir damla suya hasret

Zavallı bir günebakan gibi

Çaresizlik içindeyim

Ama devâm karşımda

Günlerdir beklediğim dudakların

O su damlasıdır, muhtacım

Döndürecek beni hayata

Yalnızlıklar içindeyim

Oysa avuçların avuçlarımda

Yüzündeki o tek gülüş ki,

Isıtırdı soğuyan ruhumu

Dönerim belki kalabalıklara

Suretin ne kelimedir ki

Tezahürü bile bir fırtına

Esip gürledikçe duramam dik

Alevler dolup taşar içime

Ve sönmez gözyaşlarımla

23.12.2020

Bomonti, İstanbul

Dünya Dönüyor

O eski bildiğimiz deli aşk

Ne oldu da sığdı cebimize

O eski ağlayan gözlerim

Ne oldu kurudu birdenbire

Bir çift el, ojeli parmakları

Okşanmalı küt siyah saçları

Hafifcene şişkin al yanakları

Ne oldu da ellerime sığdı

Alnından kalbime uzanır kaşları

O şarkı söyledikçe çıkan gıdısı

Sığmaz iken uykususuz gecelere

Ne oldu, birden, düştü ellerime

24.10.2020

Bomonti, İstanbul

Feribotun Karanlık Balkonunda

Tut elimi kaçalım seninle
Bozcaada'ya birlikte
Arabaya binip sürelim
Gözlerimiz kapanana dek
Ayışığı, ve yakamoz
Birbirimizi kovalayalım
Sarılayım beline sessiz
Feribotun karanlık balkonunda
Koklayayım saçlarını
Hayat bulmuş bir ölü gibi
Gülümseyelim birbirimize
Ufak bir lambanın altında
Seviştikten sonra
Kelimeler kafi olmasın
Sanki anlaşmış gibi
Gizlice gözbebeklerimiz
Ufak bir lambanın altında
Koşalım denize yakamozda
Denizin buz gibi sularına
Üşüdükten sonra yeterince
Varalım bir kez daha farkına
Sebepsizce ve yersizce, aniden
Aşık olduğumuzu birbirimize
Az önce parmak uçlarımızla
Okşayarak sevdiğimiz

Vücutlarımız gibi, sırılsıklam
Birer kahkaha atalım gitsin
Dalgalı suların sonuna kadar
Sarılayım yine beline
Gözlerimden aksın her ne
Varsa eğer ruhumda kalan
Gerek olmasın seni seviyorum
Demeğe çünkü ağzım kulaklarımda
Ve keşke öpsem dudaklarından o an
Huzurla yatağında ölen
Yaşlı bir amcanın nihayet
Azrail'i selamladığı gibi
Ellerimiz değse vücutlarımıza
Ve erise o duyguların hepsi
Denizin buz gibi sularında
Yakamozla yarışsak biz
Artık gemiciler ve denizciler
Bize bakarak yön bulsa
Değse birbirine bedenlerimiz
Sonsuza dek ayrılmasa
Ve hiç bitmese bu şiir
Bitmeyen tatlı bir rüya gibi
Dünya'nın en tatlı uykusu
Olsun bu sarhoşluk
Değse birbirine bedenlerimiz
Ve ne olur hiç ayrılmasak
Ama tüm bunların evvelinde
Ne olur yalvarırım sana
Ne olur artık kavuşsak


03.09.2020
Bomonti, İstanbul

İlkbahar II

Söyleyin nasıl yazmayayım
Açınca kapımı görürsem eğer
Bulutların yardığı bir gökyüzü
Maviye koşan kavuşurcasına

Söyleyin nasıl sakin kalayım
Dostlarımın en eskisi, vefalısı
Bana kainatı cennet eden o;
                               İlkbahar



Bilinmeyen tarih
İstanbul

Benim İşim

Yarmak geceleri benim işim
Kaçtığım yerden her gün
Ait olmadığım yerlere, saatlerce
Kavuşanları görmek, sessizce
Farklı dillerde ve tenlerde
Hayatı izlemek benim işim.
Ve birkaç kadranıyla
Önümde yaşanırken hayat
Yarmak geceleri benim işim
Herkes kavuştuğunda
Yalnız kalmak ya da
Yine bulutlara kavuşmak

24.08.20
Bomonti, İstanbul

Yarım Bir Poezi

Kaç cin ve tonik
Gereklidir içmek
Hayal ettiğim sen
Suretine nail olmak
                         için

Kaç cin ve tonik
Sarhoş etmeli beni
El ele koşmak için
Başakların arasında
Yeni doğan ikizler gibi
Sarılmamız için sımsıkı
Ne ispat etmem gerekir


Bilinmeyen tarih
İstanbul

Sahipsiz

Korkarım yine
Yataktan çıkıp
Şiir yazmaktan
Gündüz vakti
Sandalyemde
Çakılıp kalmaktan
Aklımda birileri
Dalgaya kapılmaktan
Korkarım yine
O mavi gözler için
Sessizce ağlamaktan
Eski şarkılarını yine
Bitmemiş gençliğimin
Dinleyerek aşık olmaktan
Yaklaşma işte, söyledim ya
Korkuyorum senden
Ve getireceklerinden
Senden götüreceklerimden

Bilinmeyen tarih
İstanbul