Aralık 23, 2020

Perde

Bir akşam yemeği bana kalan
Ve elbet eskiyecek fotoğrafların
Boş izmaritlerdir bana kalan
Ve kadehler sana kaldırdığım

Koca bir delik arkanda bıraktığın
Diğerleri gibi ona da alışacağım
Kokun ve gözlerin bana bıraktığın
Şüphesiz onları da unutacağım

Sesin duyulacak elbet hatrımda
Eşlik edecek hüzünlü şarkılara
Gözlerin belirecek rüyalarımda
Ama yetmeyecek uyandırmaya

Bir perde çekeceğim ben de geçmişe
Senin o gün çektiğin gibi yüzüme
Birer oh çekeceğiz bir gün seninle
Lakin habersiz birbirimizden de

Boş bir sandalye bana kalan
Günün birinde oturduğun
Tuttuğun ellerim bana kalan
Koklasam da sen olmayan


23.12.2020
Bomonti, İstanbul