Yakan güneşin altında
Boynum bükük toprağa
Bir damla suya hasret
Zavallı bir günebakan gibi
Çaresizlik içindeyim
Ama devâm karşımda
Günlerdir beklediğim dudakların
O su damlasıdır, muhtacım
Döndürecek beni hayata
Yalnızlıklar içindeyim
Oysa avuçların avuçlarımda
Yüzündeki o tek gülüş ki,
Isıtırdı soğuyan ruhumu
Dönerim belki kalabalıklara
Suretin ne kelimedir ki
Tezahürü bile bir fırtına
Esip gürledikçe duramam dik
Alevler dolup taşar içime
Ve sönmez gözyaşlarımla
23.12.2020
Bomonti, İstanbul
