Bu yalnızlık dedikleri
Bir tahtta oturmak gibi
Tepelerin en yükseğinde
Ferahtır aslında evveli
Esen o tatlı yel yüzüne
Dokunamazlar sanırsın
Kimse sana ebediyette
Başlarsın hükmetmeye
Beylik kelâmlar etmeye
Tahttasın en nihayetinde
Ulaşmışsındır en yükseğe
Lâkin bir bakmışsın ki
Fırtınaya döner o yel
Herkesin gözündeki
O taht senindir artık
Bir hevesle çıkmışsındır
Burası nasılsa hep yeldir
İnmeye lüzum olmaz ya
Kendince aldanmışsındır
Kalkmaya yeltendiğin
O taht bir leylek gibi
Sallanır durur artık
Yoktur dönüşü geri
Artık o tahtta oturdukça
Sen bir hükümdarsındır
Kalkarsan ki düşeceksin
Mecburen hükmedersin
İstemeye istemeye de,
Olsa omuzlarındadır
Tüm ahalinin dertleri
Budur, yalnızlığın cismi
Şimdi ne bilinmez melaldir
Bu yalnızlık dedikleri
Ta kendisidir sevgilinin
Çiçeklerle alır seni içeri,
Bir hançerle kovar seni
23.03.2021
Bomonti
