Bu odanın içinde yalnız bir beden
Elleri kan tutmuş, herkes bilir neden...
Vefalı yaşlar gözlerinde, bir gülümsemeyle yüzünde
Anmakta seni yine elindeki kadehiyle
Kapanmış yine odamın perdeleri
Seni hapsetmiş sanki duvarlarım
Ama atmıyor eskisi gibi kalbim
Vursa da güneş, açılsa da perdeler, bulamıyor seni ellerim
Yalnızlık ilk defa vurmuş yüzüme yaz güneşi gibi
Ama bugün soğutuyor aksine
Hiç varolmayan kokun sinmiş yastığıma lakin,
Ruhun yok yanımda, kalbimi ısıtmıyor ellerin.
Aşkı anlatırcasına...
