Nefesim daralıyor bu gece de,
Nabzım göğsümden alacaklıymış gibi
Al respirar!
Üstüne gittiğim bulutlar çöküyor üstüme bu gece,
Üstüne gittiğim tepeler taş taş yağıyor kalbimin içine
Koştuğum yollarda tökezliyorum bu gece,
Nefesim daralıyor, ölüme yürüyorum sanki,
Ölüm...
Güldüğüm ölüm her geçen gün daha yakın,
Zaten ne kaldı ki?
Sevgim kendimden başka kimseye yetmiyor
Al respirar!
Yarın sabah uyandırmayın beni
Ya da salın göklere, ait olduğum yere,
Biliyorum, ben göklere ait değildim...
Eskidenmiş o günler arkadaş.
Baksana yazdığım şu söz yığını bile şiir değil artık
O yüzden sorma boşuna ben hala insan mıyım
Işıktan hala ayrılamıyorum
Ama tek yolum karanlığa, onu da biliyorum
Ayaklarım yürümese de rüzgar itiyor beni karanlığa
Üşüyorum, nefesim daralıyor
Kalbim yerinden fırlıyor, ölüyorum
Ama unutma ki, seni hala seviyorum...
